سبد خرید ٠
منو

انگشتر زمرد

زمرد (Emerald) گروه بریل

 

واژه زمرد به معنای سبز بوده و از کلمه یونانی اسماراگدوس (Smaragdos) مشتق گردیده که خود احتمالا منشا در زبان فارسی دارد. در ایام قدیم به تمام بلورهای سبز رنگ زمرد می گفتند.

زمرد و آکوامارین و بریل انواع کانی های مهم گروه بریل هستند. گرانبهاترین کانی از این گروه زمرد است که رنگ سبز و زیبای آن با رنگ دیگر کانی های گرانبها در این گروه قابل مقایسه نمی باشد و به همین دلیل این رنگ سبز خاص را سبز زمردی (Emerald Green) می خوانند. فلزات رنگ زا در زمرد کروم و انادیوم می باشند در مطالعه با اسپکتروسکپ جیبی هم می توان خطوطی جذبی کروم را در طیف مختص به آن به آسانی مشاهده نمود.

زمرد حاصله از معادن آمریکای جنوبی (به استثنای کلمبیا) اغلب مقادیر قابل توجهی آهن دارند و این موجب افزایش وزن مخصوص و ضریب شکست نور در این کانی می شود.

رنگ زمرد در مقابل نور مصنوعی و یا طبیعی (خورشیدی) و حرارت تغییر نمی کند و رنگی است نسبتا ثابت و تنها در حرارت 700 الی 800 درجه سانتیگراد تغییر می یابد. فقط بلور های زمرد بسیار مرغوب شفاف می باشند. اکثر بلور های زمرد ناخالصی ها و محتویات متعدد از قبیل کانی های میهمان، مایعات، حباب های گاز و ترک های داخلی دارند و رنگ سبز در صورت کثرت این محتویات مات می شود. این محتویات و ناخالصی ها عیوب زمرد محسوب نمی شوند بلکه در اینجا نیز مانند گروه کروندوم از آنها برای تشخیص زمرد اصل از انواع زمردهای مصنوعی و بدلی استفاده می شود. متخصصین این ناخالصی ها را " Jardin" یا باغچه می نامند.

برای بهبود کیفیت رنگ در زمرد اغلب آن را با روغن یا موم، اپوکسی یا پلاستیک اشباع می کنند و بدین طریق بازتاب نور را از ترک های موجود در آن به حداقل می رسانند. در تجارت معمولا زمرد را در ظروفی حاوی روغن بدون رنگ قرار می دهند.

زمرد هایی که به صورت نگین مورد استفاده قرار می گیرند و در تماس با مواد شوینده زیبایی اولیه خود را تا حدودی از دست می دهند را می توان با قرار دادن در روغن به زیبایی اولیه باز گرداند.

مرغوب ترین انواع زمرد بلورهایی هستند با رنگ سبز سیر که حتی در صورت دارا بودن ناخالصی فراوان باز هم از بلورهای زمرد پاک و شفاف اما با رنگ روشن گرانبها ترند. رنگ سبز زمرد در همه نقاط آن غالبا یکسان نبوده و بیشتر به صورت نوارها و لکه های تیره و روشن دیده می شود. در مورد ارزیابی زمرد توجه فراوانی به رنگ آن می شود، به گونه ای که رنگ اصلی (Hue) می یابد تا حد امکان سبز باشد و اگر رنگ آبی سبز و یا زرد سبز در آن دیده شود از قیمت آن می کاهد. رنگ باید تا حد ممکن اشباح شده باشد و زمینه رنگ (Tone) متوسط تا متوسط مایل به تیره ترجیحا مورد توجه است. زمرد درخشندگی شیشه ای دارد.

در مورد نگین هایی که با رزین بهبود رنگ یافته اند این روش قابل اجرا نیست. رزین که در مورد زمرد بیشتر مورد استفاده قرار می گیرد از نوع Epoxy است که در بازار با نام تجاری "Opticon" فروخته می شود. بدین ترتیب بسیاری از نقایص در زمردها با کیفیت متوسط رفع می گردد. زمردهایی که دارای ناخالصی های زیاد هستند اغلب بر خلاف یاقوت سرخ و کبود هنگام تراش شکسته می شوند، بنابراین موضوع بهبود رنگ با روش های دیگر بسیار مورد توجه هستند.

خواص فیزیکی، مخصوصا وزن مخصوص و میزان ضریب شکست نور و پدیده پلئوکروییزم (یا چند رنگی) در بلورهای زمرد متفاوت بوده و بستگی به روند پیدایش محل استخراج آن دارد. بلورهای زمرد شکننده بوده و غالبا با ترک هایی، در نتیجه فشارهای داخلی در حین تبلور مواد اولیه، همراه هستند و در مقابل فشار خارجی مقاومت چندانی ندارند.

بلورهای زمرد مانند سایر کانی ها از مواد مذاب درون زمین و یا از دگرگونی بلورهای قبلی تحت فشار و حرارت زیاد به وجود می آیند زمرد در میکاشیست و اکثرا در نزدیکی و یا در رگه های سنگ های پگماتیت یافت می شوند استخراج زمرد بر خلاف یاقوت های کبود و سرخ فقط از ذخایر اولیه و مستقیما از سنگ مادر حاوی زمرد انجام می گیرد و بلور های زمرد در این سنگ ها در داخل شیارها و یا به صورت رگه هایی یافت می شوند. اهمیت یافت زمرد در انباشته های ثانویه بسیار ناچیز است و به علت اختلاف جزئی مابین وزن مخصوص زمرد با کوارتز، شستشو و استخراج از این نوع ذخائر بسیار مشکل می باشد، هماطوری که اصولا تشکیل انباشته های رسوبی حامل بلورهای شفاف زمرد در نتیجه تخریب و تجزیه سنگ های اولیه بسیار غیر محمتل است.

مهم ترین معادن زمرد در جهان در کشور کلمبیا و مخصوصا در معادن موزو در 100 کیلومتری شمال غربی بوگوتا قرار دارد. این معادن قبلا توسط بومیان اولیه آن سامان، قوم اینکا، بهره برداری می شده اما مدتها متروک مانده تا اینکه در قرن هفدهم مجددا کشف و مورد بهره برداری قرار گرفت. بلورهای زمرد این معادن از بهترین انواع زمرد و دارای رنگ سبز سیر می باشند. سنگ های مادر حاوی زمرد دارای ترکیبات زغالی (Carbonaceous) هستند (زمرد تراپیش)، استخراج معادن زمرد به صورت تراش هایی پله مانند روباز انجام شده و بلورهای زمرد به وسیله چوب یا ابزار ساده دیگر از سنگ های تجزیه شده و نرم جدا گردیده و با دست بیرون آورده می شود. نوع سنگ مادر زمرد سنگ آهک تیره رنگ است. کانی هایی که همراه با زمرد استخراج می شوند عبارتند از: آلبیت، آپاتیت، باریتوکلسیت، دولومیت، فلوریت و پیریت.

از معادن مهم دیگر کلمبیا که در شمال شرقی بوگوتا و در ارتفاع 2300 متری قرار دارند، معدن زمرد شیوور است که در قدیم استخراج می شده و بعدها نیز توسط اشغالگران اسپانیایی مجددا مورد بهره برداری قرار گرفت ولی در سال 1675 میلادی بار دیگر متوقف گشته و این معدن به فراموشی سپرده شد، اما در اوایل قرن بیستم برای چندمین بار مجددا کشف و مورد بهره برداری قرار گرفت. سنگ مادر زمرد سنگ دگرگونی شیل (Shale) است به رنگ خاکستری مایل به سیاه و استخراج در اینجا هم به طریق ایجاد تراس های پله پله و به طریق روباز انجام می گیرد، استخراج از طریق حفر چاه و تونل نیز صورت می گیرد. در چند ساله اخیر معادن زمرد دیگری نیز در کلمبیا کشف شده مانند معدن گاشالا که یک انباشته ثانویه است.

با اینکه کشور کلمبیا سعی کرده استخراج و فروش و صادرات زمرد را تحت کنترل قرار دهد، ولی اکثر تولیدات معادن زمرد این کشور به صورت غیرقانونی و قاچاق به بازار های جهانی می رسند. از تولیدات زمرد این منطقه فقط یک سوم آن قابل تراش دادن است. زمرد های بسیار مرغوب کمیاب و زمردهایی که به درشتی فندق می باشند اغلب نامرغوب یا شکننده اند.

در برزیل نیز ذخائری در مناطق باهیا، گویاس و میناس جراس وجود دارند که از اهمیت کمی برخوردارند. بلور های زمرد این کشور رنگی روشن تر از زمرد کلمبیا داشته و غالبا به رنگ های زرد مایل به سبز دیده می شوند و اغلب فاقد ناخالصی می باشند (برعکس زمردهای یافت شده در کلمبیا).

در نیمه دوم دهه 1950 میلادی انباشته های جدیدی در کشور زیمبابوه کشف شد که از آن جمله می توان از معدن سانداوانا نام برد. در این معدن سنگ مادر حاوی بلورهای زمرد، هورنبلند شیل (Hornblende Shale) است و کریستال های زمرد غالبا کوچک ولی با کیفیت مرغوب هستند.

در شمال ایالت ترانسوال در آفریقای جنوبی معادن زمرد کبرا و سامرست (Cobra and Somerset) به کمک وسایل پیشرفته استخراج می شوند. ولی فقط پنج درصد کریستال های به دست آمده در این معادن از کیفیت مرغوب برخوردار بوده و برای تراش مناسبند. اکثر بلورها نیمه شفاف و یا به رنگ زرد روشن هستند یا رنگی نامطلوب دارند و فقط می توان از آنها در تراش کابوشن استفاده نمود. معادن زمرد در سال 1830 میلادی در شمال سوردلوفسک (Sverdlowsk) در روسیه نیز کشف شد. در این معدن سنگ مادر حاوی بلورهای زمرد، بیوتیت میکاشیل (Biotite Mica Shale) است که سنگی است دگرگونی. بلورهای زمرد مرغوب در این منطقه نیز کمیاب بوده و اغلب آنها مات و غیر شفاف و به رنگ های زرد مایل به سبز هستند. در اوایل مقدار استخراج از این معادن نسبتا زیاد بوده ولی در حال حاضر بهره برداری از آنها متوقف شده است.

معادن کم اهمیت زمرد در کشورهای زیر می باشند: زامبیا، تانزانیا، هند، پاکستان، افغانستان، قاره استرالیا و ایالات متحده. معادن زمرد عهد باستان به نام کلئوپاترا در شرق آسوان در کشور مصر قرار داشت که امروزه فقط از جنبه تاریخی دارای ارزش می باشند.

معادن زمرد کشور اتریش در دره هاباخ در نزدیکی شهر سالزیورگ جنبه اقتصادی نداشته و بلورهای زمرد با کیفیت مطلوب و قابل تراش در این معدن به ندرت یافت می شوند. در این معادن سنگ مادر حاوی بلورهای زمرد، بیوتیت هورنبلند شیل است که نوعی سنگ دگرگونی می باشد و در اینجا با رگه هایی از تالک و کلریت همراه است.

تعداد کمی از بلورهای یافت شده خوش رنگ اما اکثرا غیر شفاف و مات هستند و بیشتر به رنگ های زرد مایل به سبز دیده می شوند. زمرد در کشور نروژ در حدود 50 کیلومتری شمال شهر اسلو از پگماتیت استخراج شده و این معدن در حال حاضر به دلیل پایین بودن کیفیت قابل بهره برداری نیست. در افغانستان هم زمردهایی با کیفیت بسیار مرغوب از دره پنج شیر در شمال شرقی این کشور به دست آمده. رنگ این زمردها کاملا شبیه زمردهای معدن موزو دز کلمبیاست. به علت اهمیت فراوان تشخیص محل استخراج زمرد، به طور اختصار چند ویژگی مهم برای زمردهای هر منطقه را ذکر می کنیم.

برزیل

مشخصه این زمردها فیلم نازکی از مایعات به شکل "سنگ فرش" خیابان در درون آن است. زمردهای برزیلی محتویات داخلی کمی دارند ولی همین محتویات کانی های میهمان بسیار جالب و نادری هستند. علاوه بر بیوتیت و تالک بلورهای دولومیت نیز یافت می شوند.

در معدن هاباخ تال در اتریش کانی های میهمان شامل ترمولیت، تورمالین، اپیدوت و مخصوصا بیوتیت است. دره هاباخ برای مدتها تنها محل یافت زمرد در اروپا بوده و بلورهای به دست آمده به دقت مطالعه شده اند. محتویات داخلی بلورهای زمرد این منطقه شبیه زمردهای یافت شده در معدن سانداوانا در زیمبابوه است که در اوایل جنگ دوم جهانی کشف شد. البته این دو رنگ باهم اختلاف کلی دارند. در زمرد های این معدن کانی مهم میهمان ترمولیت است که در معدن دره هاباخ سوزنی شکل با ساقه پهن، کوتاه و فشرده بوده و همیشه بلورهای مستقیم دارد ولی در سانداونا کانی میهمان موئی شکل و بلند و اکثرا خمیده می باشد. گارنت در زمرد دره هاباخ دیده نمی شود ولی در زمردهای زیمبابوه همیشه موجود است و در انباشته نخست، مایعات کمتر از کانی های میهمان وجود دارد. کانی های میهمان مانند بیوتیت کتابی شکل و یا سایر اشکال سوزنی در ترمولیت دیده می شود نشان دهنده این واقعیت است که زمرد در نتیجه تبلور دوباره (Recrystallization) سنگ دگرگونی میکاشیت و یا ترمولیت_اکتینولیت به وجود آمده است. علاوه بر این همیشه بلورهای آپاتیت، اپیدوت، تیتانیت، روتیل و تورمالین نیز به عنوان کانی میهمان در زمردهای این مناطق وجود دارند. جالب، شکاف های دوباره بهبود یافته در بلورهای زمرد می باشد. در هنگام رشد بلور زمرد ظاهرا ماده رنگ زا در این کانی که کروم می باشد در مایع مادر به اتمام رسیده و بریل فقط به صورت بی رنگ امکان تبلور و اصلاح بلورهای ترک خورده را داشته است. زمردهای دره هاباخ پر است از شکاف های اصلاح شده و یا ترک دار که تحت فشارهای بسیار شدید جانبی در حین حرکات کوه زائی (Geotectonic Movements) به وجود آمده اند.

هندوستان

در زمرد های هندوستان کانی های میهمان در دو فاز مختلف رشد کرده اند و اکثرا به شکل کما (،) دیده می شوند و کانی فوکسیت که نوعی میکای غنی از فلز کروم است، همیشه در آن وجود دارد. زمردهای این منطقه نه تنها مملو از کانی های میهمان از سنگ های دگرگونی اولیه است (به کانی های میهمان که قبل از بلور های زمرد تشکیل یافته اند در اصطلاح علمی Protogenetic Minerals می گویند) بلکه غنی از ناخالصی هایی از مایعات نیز می باشد. حالت کما شکل بلورهای میهمان در اینجا نیز دیده می شود و در بزرگ نمایی بالا این اشکال به صورت بلورهای دو قلو که همیشه یکی بلند تر و باریک تر از دیگری است، دیده می شوند. میکا اصولا فراوان ترین میهمان موجود در زمرد است و به شکل ورقه های بلند و کج وجود دارد. در کنار این کانی، کلر و آپاتیت نیز یافت می شود.

کلمبیا

زمرد های این کشور مشخصا دارای کانی های میهمانی هستند که به شکل تیغه اره می باشند و در سه فاز مختلف رشد به وجود آمده اند. معادن مهم زمرد کلمبیا شامل معدن شیوور، گاشالا بوربار، کاسکووز و موزو است. در بلورهای زمرد یافت شده در تمام این معادن همانطور که اشاره شد محتویات سه فازی وجود دارند و از کانی های میهمان که قبل از رشد بلورهای زمرد وجود داشته اند اثری نیست. کریستال های زمرد یافت شده در معادن کلمبیا در اواخر فعالیت آبهای گرم آتشفشانی (Hydrothermal Solutions) تشکیل و محتویاتی از آثار این مایعات در بلور های زمرد دیده می شود. رنگ زیبای زمرد کلمبیا و محتویات آن همانطوری که گفته شد باعث شده که جواهر شناسان به آن لقب باغچه بدهند، گرچه شباهت آن بیشتر به "باغچه زیر آب" است. رنگ زمرد های کلمبیا مانند تلالو و رنگ آمیزی برگهای درخت در یک باغچه در زیر نور آفتاب بهاری است. این رنگ آمیزی در بلور زمرد وقتی با میکروسکپ مورد بررسی قرار گیرد به محتویات گوناگونی از کانی ها و مایعات که در عمق های مختلف روی یکدیگر قرار گرفته اند مجزا می شود. صفحاتی که کانی میهمان و قطرات مایع "مادر" در آنها قرار دارند همان صفحات رشد منشور ستون مانند زمرد است که به تدریج بزرگتر شده و بدین جهت موازی با محور اصلی بلور و یا صفحه تاج نگین تراشیده شده اند. در کنار قطرات مایع اولیه، آثاری از مایعات ثانویه، که از راه شکاف ها و سطوح کلیواژ به داخل کریستال نفوذ کرده اند دیده می شود. باقیمانده مایعات ثانویه مانند مایعات اولیه به شکل چنگک شاخه شاخه نیستند و اغلب شکل کروی دارند و در سطوح عمود بر محور اصلی یا سطح تراش تاج قرار گرفته اند.

مخصوصا ویژگی وجود محتویاتی در سه فاز مختلف رشد که در حجم بلور پراکنده است و شامل نه تنها محلولهای نمک دار اولیه (یا بلورهای کوچک و کامل نمک طعام در آنها) بلکه بلورهایی از هالوژنیدهای ایزوتروپیک و بلورهای دیگر از کانی هایی که تغییر شکل یافته و یا به گوشه هایی با فشار رانده شده اند، قابل توجه است. این کانی های میهمان جریان رشد بلور زمرد را در هر مورد بسیار خوب بیان می کنند. از معدن شیوور در کلمبیا بلورهای زمرد استخراج می شود که ویژگی محتویات سه فازی را دارند و کانی های آلبیت (یکی از انواع فلدسپار) و پیریت (سولفور آهن) نیز در آنها مشهود است. بلورهای صفحه مانند آلبیت همراه با کوارتز به عنوان میهمانان بی رنگ و خوش فرم (یوهدرال) در زمرد دیده می شوند. پیریت با درخشش مخصوص متالیک و رنگ زرد آن و بلورهای کامل رشد کرده و کوچک قابل رویت است که یا در تمام بلور میزبان پراکنده هستند و یا تجمع هایی به شکل خوشه انگور تشکیل می دهند و در نور کافی مانند قطرات طلا به نظر می رسند. بلورهای استخراج شده از معدن گاشالا ساختار لایه لایه دارند و خطوط  رشد در آنها به خوبی دیده می شوند که از ویژگی های زمرد در این معدن است. علاوه بر اینکه کانی های سوزنی شکل و کانی هایی با محتوای محلول اولیه نیز وجود دارند.

در معدن موزو سنگ مادری که در آن بلورهای زمرد از آبهای گرم اولیه متبلور شده اند شیل کربناتی (Calcareous Shale) می باشد. بدین جهت کربنات محلول در آبهای گرم پس از سرد شدن به صورت کلسیت متبلور گشته و توسط بلور زمرد احاطه می شود. کانی پاریزیت (فلوروکربنات کلسیم، که عناصر رادیو اکتیو مانند سزیوم Ce و لانتانید La دارد) یک کانی ثانویه محسوب می شود با رنگ های قهوه ای مایل به زرد که تا به حال فقط در بلورهای زمرد این معدن دیده شده است. در معادن زمرد پاکستان که به تازگی یافت شده اند کانی مشخصه ای وجود ندارد و از نظر طرز شکل شباهت کامل به زمرد های کلمبیا دارد. در این زمردها محتویات مایع به فراوانی و در اشکال مختلف دیده می شود.

معدن سانداوانا در زیمبابوه دارای محتویات فراوان از کانی های میهمان است که اکثرا بلورهای آنها تحت فشارهای جانبی خمیده شده اند. مشخص ترین کانی میهمان ترمولیت است که بلورهای سوزنی شکل بلند و خمیده ای را تشکیل می دهد. گارنت در بلورهای زمرد این معدن در هاله ای به رنگ قهوه ای جا دارد که این خود در نتیجه تخریب و هیدروکسید شدن آهن در گارنت است، هماتیت، فلدسپار و پیروتیت نیز به عنوان کانی های میهمان در زمردهای این معدن دیده می شوند.

در معادن ترانسوال در آفریقای جنوبی مشخصه زمرد، بلورهای کوچک و تا حدی تخریب شده میکاست. زمرد در این انباشته در نتیجه دگرگونی سنگ های میکاشیست توسط آبهای گرم در مرحله Pneumatolic به وجود آمده است. کانی میهمان در بلورهای زمرد این معدن اکثرا مولیبدنیت می باشد که با درخششی متالیک و بلورهای کوچک قابل تشخیص است. شکاف های پر مانند که از هر طرف بلور میهمان را احاطه کرده اند نیز دیده می شوند.

در معادن موجود در سلسله جبال اورال مشخصه زمرد اجسامی سبز رنگ، مانند چوب خیزران، از آکتینولیت می باشد. نحوه تشکیل زمرد در اینجا نیز مانند معادن آفریقای جنوبی است و از نظر محتویات بسیار به زمردهای هاباخ تال و سانداوانا شباهت دارد. کثرت بلورهای میهمان مانند میکا، هورنبلند و آکتینولیت در زمرد های این معادن قابل توجه است.

نگین های زمرد درشت، تراش داده شده و مشهور در جهان، مانند برلیان ها و یاقوت های سرخ مشهور، در موزه ها و خزانه داری های کشورها نگهداری می شوند. اغلب آنها در موزه های علوم طبیعی در لندن و نیویورک و در خزانه دولتی روسیه و یا جز جواهرات سلطنتی ایران در موزه بانک مرکزی نگهداری می شوند. در موزه جواهرات شهر وین کوزه ای به ارتفاع 21 سانتیمتر و وزن 2205 قیراط وجود دارد که از یک کریستال یک پارچه زمرد تراشیده شده است. به دلیل اینکه بلورهای زمرد با داشتن ترک های فراوان (در نتیجه وجود فشارهای داخلی در حین رشد) در مقابل ضربات و سایر عوامل فیزیکی مقاوم نمی باشند تراش زمرد گونه که نوعی تراش پله پله است ابداع گردید. در ای نوع تراش گوشه های بلور زمرد با صفحاتی مزین می شوند. بلورهای پاک و شفاف که فاقد ناخالصی های درشت هستند گاهی تراش برلیان گونه داده می شوند. زمردهای مات و یا نیمه شفاف و آنهایی که ناخالصی های فراوان دارند فقط به صورت کابوشن تراشیده می شوند و یا در صورت کیفیت پایین تر بلورها، به صورت مهره تسبیح و گردنبند در آمده و مورد استفاده قرار می گیرند. کریستال های زمرد به فرم طبیعی آن به ندرت به عنوان زینت به کار برده می شود، بلکه اغلب مورد حکاکی قرار گرفته و سپس عرضه می شود.

زمرد های تاریخی

مغول های مقیم هندوستان و منجمله سلطان "شاه جهان" که به دلیل ساخت یکی از زیباترین و مشهور ترین ساختار های جهان "تاج محل" (که گویا به عنوان مقبره همسر مورد علاقه اش در نظر گرفته بود) شهرت دارد به قدری به زمرد علاقه داشت که روی قطعات زمرد متون مقدسه را حک کرده و به عنوان طلسم حمل می نمود. برخی از این طلسم ها که به نام "زمرد های مغول" مشهور است را می توان در موزه ها و کلکسیون ها یافت. به عنوان مثال یکی از این طلسم ها از زمردی به رنگ سبز سیر و به وزن 78 قیراط ساخته شده. در لبه های این نگین زمرد به زبان فارسی نوشته شده: "آن که این طلسم را حمل کند از حفاظت خاص خداوند برخوردار خواهد بود" روایت ها می گویند زمرد حافظه و هوش صاحبانش را تقویت نموده و او را قادر به پیش گویی آینده می سازد.

زمرد صورتی رنگ

در کتب جواهر شناسان موکدا به این واقعیت اشاره می شود که زمرد سنگ جواهری است که فقط به رنگ سبز در طبیعت یافت می شود ولی آیا زمرد صورتی رنگ هم دیده اید؟ در واقع بزرگترین زمرد صورتی رنگ در برزیل یافت شده. این زمرد که به شکل قلب تراشیده شده و درخشش بسیار بالایی دارد یک مورگانیت (بریل صورتی) است با وزن 169 قیراط، بدون عیب، با رنگی زیبا و درخششی بی نظیر و به قیمت 2/6 میلیون دلار عرضه شده است.

یکی از زیباترین مجسمه ها به نام "خدای جاودانگی" مجسمه ای است از زمرد در موزه تاریخ طبیعی نیویورک با وزن 2230 قیراط، به رنگ صورتی و از جزایر ماداگاسکار به دست آمده است. ولی بزرگترین مجسمه موجود در جهان "زمرد صورتی" (مورگانیت) است و "Aka Pinky" نام دارد به وزن 5325 قیراط و در شهر جواهر سازی ایدارابرشتاین توسط یک استاد آلمانی به نام مانفردوایلد حجاری شده. Pinky دارای چشمانی از یاقوت گرانبهای صفحه دار است و متعلق به کمپانی آمریکایی The Pink Emerald Co می باشد. درباره این دو یاقوت مقاله های علمی زیادی نوشته شده و عکس روی جلد مجله مشهور National Jeweler Magazine بوده است.

بزرگترین نگین صفحه دار جهان از زمرد صورتی نگینی است به وزن 598/70 قیراط به شکل متکا و این نیز از جزایر ماداگاسکار است و در حال حاضر در موزه بریتانیا در لندن نگهداری می شود. دومین نگین بزرگ جهان بیضی شکل، به وزن 390/55 قیراط به رنگ صورتی است که نام پرنس صلح (Prince of Peace) را یدک می کشد و این نیز متعلق به کمپانی Pink Emerald Co می باشد. این سنگ از معادن برزیل به دست آمده و در همان جا تراش داده شده.

در حالی که زمرد سبز و زمرد صورتی (مورگانیت) هر دو نوعی بریل هستند با فرمول مشخص شیمیایی و حدود 14% بریلیوم، 19% آلومینیوم و 67% سیلیس به اضافه عناصر آلکالی. در زمرد سبز فلز رنگ زا، همانطوری که قبلا هم گفته کروم و انادیوم است ولی در "زمرد صورتی" فلز رنگ زا عنصر منگنز سه ظرفیتی Mg +3 می باشد.

کانی های جواهر زیر به علت تشابه در رنگ و جلا و سایر خواص فیزیکی ممکن است به جای زمرد عرضه شوند. این کانی ها عبارتند از: دمانتوئید، دیوپسید، دیوپتاز، گروسولار (گارنت سبز کروم دار). نگین های زمرد گونه بدلی نیز به صورت دوبلت ساخته می شوند. اغلب در دوبلت ها قسمت تاج نگین از کانی های طبیعی ولی کمرنگ مانند زمرد، آکوامارین و یا بریل انتخاب شده و در روی قسمت تحتانی (پاویلیون) که از شیشه های سبز رنگ و یا اسپینل مصنوعی می باشد با برچسب مخصوص سبز رنگی چسبانده شده و بدین سان بهبودی قابل ملاحظه ای در رنگ نگین دوبلیت حاصل می شود.

تشخیص این نوع نگین های بدلی از نگین های زمرد طبیعی بسیار مشکل است. در مورد اهمیت اقتصادی زمرد کافی است اشاره شود که در کنار یاقوت سرخ، زمرد مهمترین عضو از گروه کانی های رنگی است. اگر به آمار سال 1992 توجه شود میزان صادرات این سنگ به آمریکا برابر با 213 میلیون دلار بوده که در برابر ارزش صادرات یاقوت سرخ و کبود به میزان 153 میلیون دلار، چشم گیر می باشد.

اولین بلور زمرد مصنوعی در سال 1848 میلادی توسط آ.و. ورنوی در لابراتوار تولید شد و از اوایل قرن حاضر تکنیک تولید آن تکامل یافته است. از دهه 1950 میلادی انبوه نگین های مصنوعی زمرد با کیفیتی بسیار مرغوب و قیمتی مناسب روانه بازار جهانی تولید جواهرات شده است. این خود مشکلی بسیار بزرگ برای جواهر شناسان به وجود آورده که بایستی با روش های مطمئن علمی بین این گونه مصنوعات و انواع طبیعی تمایز قائل شوند. خوشبختانه در این مورد نیز خاصیت عبور یا انعکاس اشعه ماوراء بنفش در کریستال های هر دو نوع کمک بزرگی است. اصولا انواع مصنوعی و یا لابراتوری نگین های زمرد خیلی بهتر از انواع طبیعی آن اشعه ماوراء بنفش را عبور می دهند و در نتیجه انواع مصنوعی شفاف تر به نظر می رسند، و انواع طبیعی نیز با پرتو افکنی و انعکاس اشعه ماوراء بنفش مشخص می گردند. دوبلت هایی از زمرد مصنوعی که بر روی بریل طبیعی و بی رنگ چسبانده شده اند و همچنین نگین های ساخته شده از شیشه های سبز رنگ در بازار به وفور یافت می شوند.

انواع زمرد های سنتز شده Synthetic Emeralds

زمردهای سنتز شده لنیکس:

این سنگ های سنتز شده به صورت بلورهای چهارگوشه (مربعی) و نه منشورهای هگزاگونال، رشد می کنند و شکل جامع صفحه ای شکل (Tabular) دارند. ضریب شکست نور در آنها قدری از زمرد طبیعی پایین تر بوده و به قرار ذیل است.

RI=1/562_1/566

SG=2,62_2,65  DR=0,004

مراحل این سنتز توسط M.Lens فرانسوی تکمیل شد.

زمردهای سنتز شده هیدروترمال:

ناخالصی های مشخصه شامل اشکال پرمانند (Feathers) از مایعات دو فازی و بلورهای میخی شکل میکروسکوپی و ساختار های رشد شناور کشیده Elongated Flowing Growth Features می باشند. سنگ ها می توانند ناخالصی هایی کوچک و صفحه ای شکل دو فازی از مایعات نیز داشته باشند.

زمرد سنتز شده ریجنسی:

این زمرد ها با روش اصیل (Linde) و شیوه یونیون کاربید سنتز شده اند. ضریب شکست نور مشابه زمرد طبیعی دارند، گرچه وزن مخصوص آنها قدری پایین تر و 2/68 گرم بر سانتیمتر مکعب می باشد. محتوای آهن در آنها بسیار کم است و بدین دلیل سنگ های سنتز شده اشعه ماوراء بنفش موج کوتاه و فلورسانس قرمز رنگ قوی دارند (حتی در زیر نور قوی چراغ معمولی)




  • وضعیت
  • جدیدترین
  • پربازدیدترین
  • پرفروشترین
  • ارزانترین
  • گرانترین
ثبت سفارش
تعداد
عنوان